Ekran alıntısı/Rûdaw
Diaspora (Rûdaw) – Rojavalı Gedro Kobani, yıllar önce gittiği Danimarka’da özel taşıma şirketi açarak kendisi gibi göçmen olan onlarca kişiye iş imkanı sağlıyor.
Suriye’de başlayan daha sonra Rojava’yı da kapsayan 2011’deki iç savaştan sonra milyonlarca mülteci gibi ülkeyi terk eden Gedro Kobani, önce Lübnan’a oradan da Cezayir’e taşındı.
Halep Üniversitesi'nin Fransızca bölümünden mezun olan Gedro, Cezayir'den sonra Avrupa'ya geçti.
Danimarka’da yaşamaya başlayan Gedro Kobani, özel ambulans hizmeti vermeye başlıyor.
Rûdaw’a konuşan Gedro Kobani, “Taşıma ve ambulans hizmeti veren bir şirket açtım, ilk başlarda kendim şoförlük ediyor ve çalışmalarımı tek başıma koordine ediyordum. Şimdi 30 araba ve 34 şoför ile bu alanda hizmet veriyorum” dedi.
Hasta ve yaşlıları belirli bir konumda hastanelere veya bakım evlerine taşıma hizmeti verdiklerini ifade eden Gedro, Danimarka’ya yerleştikten sonra işçilik ve tercümanlık yaptığını söyledi.
Çalışıp emek vererek bir yere gelineceğini ifade eden Gedro, “Göçmenlerin gittikleri ülkelerde yük olmadıklarını göstermek istedim. Aksine benim gibi insanların da olduğunu kendi işlerini kurduklarını bunun yanında istihdam da yaratabileceklerini göstermek istedim” diye konuştu.
“2011’de Suriye’den çıktık”
Hayatına dair konuşan Gedro Kobani, şunları söyledi:
“Adım Gedro. Kobani’liyim. Halep kentinde yaşadım. Eğitimi Halep’te tamamladım. Halep Üniversitesi’nde Fransızca bölümünü bitirdim.
Sonrasında 2011 yılında Suriye iç savaşı başladı. Mülteci olduk. Biz de diğer insanlar gibi Suriye’den çıktık. Avrupa’ya gittik.
Avrupa’ya gitmeden önce eğitimimi tamamlamak için Libya’ya, Cezayir’e gittim. Ama olmadı, geldim. Diğerleri gibi bir şekilde Avrupa’ya geçtik.
Danimarka’ya gelip yerleştim. Çok farklı işler yaptım. Önce tercüman oldum. Dil konusunda iyiyim, çabuk öğrendim.
Kürtçe akademik eğitim de aldım, bunun payı var. Arapça da eğitim aldık. Üniversitede edebiyat okudum. İngilizce ve Fransızca da biliyorum. Bu yüzden benim için kolay oldu dil meselesi. Dancayı çabuk öğrendim.
“Bir araçla başladık şimdi 30 aracımız var”
Sonra başka işler de yaptım. Danimarka’da çok sayıda gönüllü iş de yaptım.
Ardından bir taşıma şirketi kurdum ve yönettim. Bir araçla başladık, şu anda 30’dan fazla aracımız var.
İlk başta şoför olarak sadece ben vardım. Şu anda ise 30-34 şoförümüz var.
Online olarak, telefonla şirketi büyütme anlamında neler yapabiliriz diye bakıyorum. Önümüzdeki 2 yıl boyunca 100 araca ulaşma hedefimiz var.
Danimarka’da şirketimiz oldukça prestijli. Mülteciler açısından, Kürtler açısından göstermek istedim.
Burada mültecilerin neler yapabileceğini göstermek istedim.
Avrupa ve Batı ülkelerine ‘Biz yük olmak istemiyoruz’ demek istedik. Biz buraya kendi kendimize yetebilmek için geldik.
Ufak ve geniş araçlarımız var. Hasta ve yaşlıları biz hastanelere, kliniklere götürüp getiriyoruz.
Onlara hizmet etmek işimiz kapsamında değil. İşimiz sadece onları nakletmek. Benim şirketteki görevim şirketi büyütme, şoförleri denetleme, onların başına bir şey gelmesi durumunda onlarla ilgilenmek üzerine.
“Kürtlere iş veren birileri olmadığını fark ettim”
Şirketimi büyütmek istediğimde esas olanın şoförler ve çalışanlar olduğunu fark ettim. Burada işçi bulmak çok zor. Ben de komünlere ve belediyelere gittim.
Danimarka’ya yeni gelenlere bakayım dedim. Yeni gelenler işi nasıl bulacaklarını bilmiyor.
Belediyelere mail attım, telefon ettim. Facebook’taki Kürt gruplarına mesaj yazdım. Bu şekilde iletişim kurdum.
Bizim işimizi yapabilmek için kurslarının olması gerekiyor. Onlara bu kursları ayarlıyorduk.
Kursları bitiriyorlardı. 2-3 gün eski bir şoförü yanlarına veriyorduk ki öğretsin, işi iyice bilsin. Bu anlamda hükümete yardımcı oldum.
Sosyal medya üzerinden nasıl insanları, şoförleri bulduğumuzu göstermiş oldum.
Şoförlerim genellikle Kürt. Bir şey dikkatimi çekti: Ben kendim şoförken baktım ki Araplar, Türkler, Afganlar özellikle kendi soyundan olanları işe alıyor.
Tercümanken Kürtlere iş veren birileri olmadığını fark ettim. Karar verdim; bir işim olduğunda ben de Kürt olanları işe alacağım dedim. Bu yüzden de yüzde 90 oranında şoförlerim Kürt.
“Bu tarz bir projeyi Kürdistan’da da yapmayı çok istiyorum”
Bir gün Kürdistan’a dönmeyi umut ediyorum. Kesinlikle dönüş yapmayı düşünüyorum. Burada hayatımı sürdürmeyeceğim.
Dönersem bu tarz bir projeyi Kürdistan’da da yapmayı çok istiyorum. Çünkü bizim evlerimizde de yaşlılar varsa evden birinin işini gücünü bırakıp onunla ilgilenmesi gerekiyor.
Bu ülkelerde nasıl oluyorsa bizim ülkede de öyle olmalı. Taşıma, nakliyat şirketleri bizde de olmalıdır. Yaşlılara hizmet verilmeli ki çocuklar, ev sakinleri de hayatını devam ettirebilsin.”
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın