Savaşın yabancı mağdurları: Lübnan’daki Afrikalı işçiler ortada kaldı

Beyrut (Rûdaw) - Bir zamanlar daha iyi bir yaşam umuduyla Afrika'dan Lübnan'a gelen ancak savaş nedeniyle işlerinden olan bir grup Sierra Leoneli hizmet işçisi, şimdi ise umutla geri dönmeyi bekliyor.

İsrail’in Lübnan'a yönelik saldırıları, düşük ücretlerle hizmetçilik yaparak geçimini sağlayan Afrikalı kadınların işsiz kalmasına yol açtı.

Onlar burada Lübnanlı ailelere hizmet ediyorlardı. Savaş çıkınca yanında kaldıkları aileler sadece kendilerini kurtardı, bazıları ülkeyi terk etti. Kendi canlarını düşündüler ama hizmetçilerini sokaklarda bıraktılar.

Şimdi ise bir grup Lübnanlı aktivist, bu kadınları sokaklardan kurtarmak için onlara barınak ile yiyecek sağladı ve geri dönmelerine yardım ediyor.

30 yaşındaki Sward Cisse, füzelerin patlamasına ilk kez Lübnan'da şahit oldu. O 3 yıl önce iki çocuğuna destek olmak için Sierra Leone'den Lübnan'a gelmiş. Beyrut'un güneyinde bir ailenin hizmetçisiymiş.

Rûdaw’a konuşan Sward Cisse, “İlk gün bir otele gittik ve orada iki gün kaldık. Sonra geri döndük ama sonra evimiz vuruldu. Ev tamamen yıkılınca çalıştığım ailenin tüm bireyleri evi terk edip gitti. Daha sonra Beyrut’taki arkadaşımın yanına geldim” dedi.

"Çalıştığın kişi evini terk edip gittiğinde sana yardım etmedi mi?" sorusuna Sward Cisse, “Hayır, bana yardım etmedi ve bizi terk etti. Sonra arkadaşımın yanına geldim. Sierra Leone'de çocuklarım var, babam yok ve sadece annem ve iki çocuğum var. Büyük olan bir kız çocuğu, küçüğü ise oğlan ve 4 yaşında. İlk defa bir bombanın patladığını görüyorum. Bomba patlayınca yere düşüp bayıldım” yanıtını verdi.

Sığınakta toplanan Sierra Leone'luların çoğunun evlerine dönebilmeleri için pasaportları yok. Pasaporlar işverenlerin yanında ve onlara geri verilmemiş.

Kadi Koroma adındaki diğer bir işçi ise, "Son olarak yanında kaldığı kişi ile Cunya’ya doğru kaçıp gittiğimizde devamlı yanı başımızda bombalar patlıyordu. Bu yüzden yanında çalıştığım kişiye ayrılmak istediğimi söyledim" dedi.

Kadi’nin pasaportu şu an yanında çalıştığı kişide ve pasaportunun sadece telefonuna kaydettiği bir fotoğrafı mevcut.

 Adamasayi Koroma da savaş başladığında yanında çalıştığı kadının Londra’ya kaçtığını ve kendisinin de sokaklarda kaldığını anlattı.

"Yanında çalıştığım kişi Londra'ya gitti ve beni burada bıraktı"

Rûdaw’a konuşan Adamasayi Koroma, “Olan şey şuydu: Çok sayıda bomba patlayınca yanında çalıştığım kişi Londra'ya gitti ve beni burada bıraktı. Önce beni kızının yanına bıraktı, sonra da kızı beni sokağa attı” dedi.

Aktivistler, hizmet işçilerinin evlerine dönebilmeleri için seyahat belgelerini almak amacıyla devlet ve Birleşmiş Milletler ile birlikte çalışıyor.

 Sierra Leone'lu kadınlara yardım eden aktivistlerden biri olan Leya Gurayb, "Şu anda 192 Sierra Leone'li kadın ve altı çocuk var. Onları sokaklarda bulduk çünkü gidecek başka yer yoktu. Evlerine dönmek istiyorlar ve amacımız onları ülkelerine geri gönderebilmek. Gidemeyenler için ise burada savaş olmasına rağmen yeni iş bulmaları için yardımcı oluyoruz ve onlara güvenli bölgelerde barınma imkanı sağlıyoruz” diye konuştu.

Sierra Leone'de iki çocuğunu üç yıldır göremeyen Sward Cisse için Lübnan bir zamanlar umut kapısıyken şimdi ise tek umudu çocuklarıyla yeniden bir araya gelmek.

 Cisse, "Çocuklarımı üç yıldır görmüyorum. Onlarla yalnızca görüntülü konuşabiliyorum, bu yüzden geri dönme şansına sahip olmak istiyorum" dedi.

Lübnan'daki savaş nedeniyle 1,2 milyondan fazla insan yerinden edildi. Ancak Afrikalı kadınlar hem yerinden edilmiş ve hem de kimsesizler.