Bêbuhar; navek xuya û hêja di helbest û wêjeya Kurdî de

Hewlêr (Rûdaw) - Helbestvanê Kurd Yûsivê Berazî di hemû helbest û berhemên xwe de doza azadiya Kurdistanê dikir. Lewma jî wî di şiîrê de navê xwe kiribû Bêbuhar, çimkî digot heya Kurdistan serbest nebe û ji bin nîrê dijmin û neyaran dernekeve, dê tu carî buhar lê şîn nebe, gul û çîçek lê venebin.

Bêbuhar her û her li ser mijarên wek rizgarî, hişyarkirina gel û yekrêziya Kurdan disekinî. Hemû berhemên xwe jî wek dîwanên: Zindan, Bang, Raperîn, Serxwebûn û Pêşketin, wek ji navên wan jî diyar dibe, terxanî pêşveçûn û serbestiya mirov Kurd û Kurdistanê kir.

Jana can û dilê wî ya herdemî jî, Kurdistan bû. Bêbuhar hergav digot: “Kurdistanê li ber dilê min şîrîn î pir delal î”. Wî welatê xwe dişiband dayikeke dilovan, lê nexweş û mişt êş û derd û kul. Dayikeke ku hertim dinaliya û diqîriya û birînên kûr di wijdana Bêbuhar de li şûn xwe dihîşt.

Lewma kela dilê Bêbuharê rûmetdar û xwedî namûs û mêranî radibû, û wî soz dida gel û welatê xwe ku ew dê vê dayikê derman bike û digot: “Ezê êşa te derman kim ji bo êdî bes binalî.”

Bêbuhar di helbesteke xwe de jî bi navê (Kurdistanê) vê baweriya xwe wisa tîne ser ziman û dibêje:

Lawê te me te bernadim

Di vî derdî û vî halî

Li ser axa te ezê bimirim

Tu caran xwe nadim alî

Bila ez tî û birçî bim

Ji bêkarî û bêmalî

Ji hilma te ezê têr bim

Ku jîn bimînim sedsalî

Ji Zemzem ava te xweştir

Ji her kanî tu ne xalî

Bi Ewropa te tev nadim

Bi dinyayê û çar alî

• Parve bike li ser
• Share on Facebook
• Share on Twitter
• Share on Whatsapp
• Share on Telegram
• Share on Viber
• Share on Messenger